I Niedziela Adwentu
Jezus powiedział do swoich uczniów:
«Będą znaki na słońcu, księżycu i gwiazdach, a na ziemi trwoga narodów bezradnych wobec huku morza i jego nawałnicy. Ludzie mdleć będą ze strachu w oczekiwaniu wydarzeń zagrażających ziemi. albowiem moce niebios zostaną wstrząśnięte. Wtedy ujrzą Syna Człowieczego, nadchodzącego w obłoku z mocą i wielką chwałą. a gdy się to dziać zacznie, nabierzcie ducha i podnieście głowy, ponieważ zbliża się wasze odkupienie.
Uważajcie na siebie, aby wasze serca nie były ociężałe wskutek obżarstwa, pijaństwa i trosk doczesnych, żeby ten dzień nie spadł na was znienacka jak potrzask. Przyjdzie on bowiem na wszystkich, którzy mieszkają na całej ziemi.
Czuwajcie więc i módlcie się w każdym czasie, abyście mogli uniknąć tego wszystkiego, co ma nastąpić, i stanąć przed Synem Człowieczym»
Komentarz
Adwent
Słowo „Adwent” oznacza „przybycie” albo „obecność”. W Imperium Rzymskim oznaczało przybycie cesarza do prowincji. W języku chrześcijan oznacza przybycie Boga. Jego obecność w świecie jest nieustanna poprzez nieprzerwany akt stwórczy. Jednakże dwa przyjścia Boga na ten świat mają kluczowe znaczenie i to zarówno w dziejach ludzkości jak i w historii każdego pojedynczego człowieka, niezależnie od czasu czy też kulturowej przestrzeni w jakiej przyszło mu żyć.
Pierwsze z tych wydarzeń to wcielenie Słowa Bożego i zamieszkanie Jezusa Chrystusa pośród nas. Jego ludzka śmierć na krzyżu, poprzez Boską Naturę zbilansowała ludzki grzech, otwierając przed każdym przestrzeń życia wiecznego w Bogu.
Jego drugie przyjście, na końcu końców będzie nie tylko pełnym zwycięstwem Dobra, ale i naprawą wszelkiego zła, co Bóg i tylko Bóg może uczynić. Czy możemy naprawić wszystkie krzywdy na tym świecie wyrządzone? Czy możemy np. naprawić Auschwitz? My nie, ale Bóg tak! Fundamentalne pragnienie sprawiedliwości i doświadczenie jej braku jakie wszyscy mamy, jest swoistego rodzaju oczekiwaniem na powtórne przyjście Jezusa, Syna Człowieczego (por. Benedykt XVI, SPE SALVI, 43). Bez spełnienia tego pragnienia, tak bardzo nam wszczepionego, bylibyśmy najbardziej bezsensownymi stworzeniami w sensownym wszechświecie.
Czas Adwentu, to czas aktywnej refleksji nad jednym i drugim przyjściem Chrystusa. Mądrze i odpowiedzialnie przyjmując pierwsze przygotowujemy się na drugie. W tym pierwszym Chrystus daje nam bardzo ważne przestrogi, które warto dobrze przemyśleć i zastosować:
A gdy się to dziać zacznie, nabierzcie ducha i podnieście głowy, ponieważ zbliża się wasze odkupienie. Uważajcie na siebie, aby wasze serca nie były ociężałe wskutek obżarstwa, pijaństwa i trosk doczesnych, żeby ten dzień nie przypadł na was znienacka jak potrzask. Przyjdzie on bowiem na wszystkich, którzy mieszkają na całej ziemi. Czuwajcie więc i módlcie się w każdym czasie, abyście mogli uniknąć tego wszystkiego, co ma nastąpić, i stanąć przed Synem Człowieczym (Łk 21,28 ; 34-36).